Jan vd Meer?, 00-00-00
MET MATHPACK ROUTINES REKENEN IN MACHINETAAL
--------------------------------------------
Als we willen rekenen in een basicprogramma hebben we daarvoor de nodige
funkties in basic. Het heeft dan weinig zin om dat in ML (machinetaal) te
doen. Veel tijdwinst levert dat niet op, alleen maar extra rompslomp.
.COM FILES
----------
Anders wordt het als het een programma betreft dat onder DOS loopt, een z.g.
COM-file. Rekenwerk is altijd een onderdeel van een programma en het ligt voor
de hand om dat met subroutines te doen. Er zijn een flink aantal rekenroutines
beschikbaar in de basic- en biosroms van onze MSX, bekend onder de verzamelnaam
"MATHPACK", dus een flink aantal subroutines ? Nee hoor, dat hoeft helemaal
niet. met ‚‚n universele subroutine kunnen we al de meest gebruikte (niet alle)
mathpack routines aanspreken. Voor ik daarmee verder ga eerst nog even iets
anders.
Voor de uitdrukking MATHPACK-routine zal ik vanaf nu de afkorting MR gebruiken.
Dat schrijft wat makkelijker. om met MR's te werken is voldoende basiskennis
daarover onontbeerlijk. Destijds heb ik in samenwerking met Jan v.d.Meer een
overzicht betreffende MR's bewerkt en uitgebreid. Daarin staat nagenoeg alles,
wat wetenswaardig is voor het werken met MR's. Dit overzicht kunt U vinden op
de abonnementsdisk als tekstfile "MATHPACK.DOC". Geen disk abonnement ? Bestel
dan die disk even. Goede en voldoende documentatie is immers onmisbaar voor
programmeren in ML.
Probeer NOOIT MR's aan te roepen VIA EEN OMGEBOGEN HOEK. Als een hoek wordt
aangeroepen gebeurt dat meestal vanuit de biosrom. Als men dan via "CALL #001C"
een MR in dezelfde rom aanroept gaat het slotschakelen kennelijk fout en loopt
de computer vast. Ik heb het op diverse andere manieren geprobeerd doch het
ging nooit goed. Wie weet hoe het wel kan mag het mij vertellen, graag zelfs.
Bij MR's schuilt 1 addertje onder het gras. Het entry-adres, waar de MR begint
ligt altijd op een adres in de biosrom in page 0, maar..... een klein aantal
MR's gebruikt ook deelroutines in de basicrom in page 1. Daarvoor moet de
basicrom dus aangeschakeld worden, voordat we zo'n MR aanroepen en daarna moet
de z.g. systeemram weer worden teruggeschakeld in page 1. Hoe komen we te weten
of een bepaalde MR de basicrom gebruikt ? Heel eenvoudig. Roep de te gebruiken
MR aan met een apart programma'tje, zonder de basicrom aan te schakelen. Run
dat programma'tje en als de computer vastloopt.... bingo ! De basicrom had
aangeschakeld moeten worden. Een voorbeeld voor zo'n programma'je staat op de
abonnement disk met de filenaam "MATH_TST.GEN".
Als we een MR routine willen gebruiken, waarvoor de basicrom aangeschakeld
moet zijn hebben we een probleem. Als ons programma n.l. groter is dan 16k, dan
staat er ook machinecode in page 1. Het aanroepen van de MR met machinecode
in page 1 kan niet. Aanschakelen van de basicrom schakelt ook het gedeelte van
ons programma in page 1 weg. De enige oplossing is: Zet de subroutine die de
basicrom aanschakelt + de MR aanroept + de systeemram weer aanschakelt in page
3. Die wordt nooit weggeschakeld. Als vanuit page 1 daar naartoe wordt
gesprongen, kan page 1 wel omgeschakeld worden. V¢¢r de return naar het
programmadeel in page 1 is de systeemram n.l. weer aangeschakeld.
We hebben dan wel een nieuw probleempje: "Waar in page 3 moet de subroutine
worden neergezet ?" Het uitpluizen van geheugen dat vrij is in page 3 is ‚‚n
manier. Het kan echter veel eenvoudiger. Er is een buffer in adresgebied
&HF55E t/m &HF65F (258 bytes), welke alleen gebruikt wordt onder BASIC. Daar
kunnen we het e.e.a. in kwijt dat beslist in page 3 moet staan. Die truuk moet
je onthouden, kan vaker van pas komen bij programmeren van COM-files. (Als
b.v. de stack in page 3 moet staan.)
WAAR MOETEN WE AAN DENKEN ?
---------------------------
Voor rekenen zijn getallen nodig, welke ingetypt moeten worden en als ascii-
string ergens worden opgeslagen. Daarvoor is o.a. de DOS-funktie #0A genaamd
"buffered input" bruikbaar. Zo'n ascii-string moet vertaald worden naar de
notatie die MR's nodig hebben. Er is een MR, die deze rotklus kan uitvoeren,
maar.... DE SYNTAX VAN DE GETYPTE GETALSWAARDE MOET FOUTLOOS ZIJN. Omdat MR's
geprogrammeerd zijn om door basic gebruikt te worden, zal bij fouten een
foutmelding op het scherm worden gezet. Dat stuurt ons eigen programma
behoorlijk in de war. Dat kan alleen voorkomen worden door de systax te
kontroleren van de ascii-string. Als een uitkomst moet worden gebruikt als
'deler' bij een deling, MOET DIE ALTIJD GETEST WORDEN. Als een 'deler' NUL is
zou dat ook een foutmelding opleveren. Voor het kontroleren van de syntax is
een subroutine beschikbaar. Die is vrij groot en staat daarom op de abonnement
disk evenals enige andere handige routines.
UNIVERSELE SUBROUTINE (listing 1)
---------------------
Listing 1 wordt in een programma gezet als onderdeel van de initialisering en
subroutine "MATHP_0" wordt direkt gekopi‰erd naar de buffer met beginadres
#F55E. De subroutine moet weten of de basicrom ja/nee aangeschakeld moet woden.
Dat doen we door #FF in het 'A' register te zetten voor "JA" of #00 voor "NEE".
Als ons programma routines bevat die geheugen en/of slots schakelen is het wel
zo handig als we daar ook niet op hoeven letten. De subroutine bewaart daarom
de slot/subslot configuratie voordat de basicrom wordt aangeschakeld en zet die
in de eerste 2 geheugenplaatsen direkt achter de subroutine (adressen #F59B en
#F59C). Na aanroepen van de MR wordt de zaak weer teruggeschakeld zoals het
was. Dat werkt dus tevens voor de systeemram.
De allereerste MR die we nodig hebben is de routine "FIN", welke een numerieke
ascii-string vertaalt naar de binaire mathpack notatie. Vandaar dat achter
"LD IX,.... het entry-adres van deze routine al is ingevuld. Om de subroutine
voor andere MR's te gebruiken hoeven we daar alleen maar het entry-adres van de
benodigde MR in te vullen en het 'A' register te laden met #00 of #FF (zie
boven).
De ascii-string die vertaald moet worden kan maximaal 21 karakters lang zijn.
(Bij een negatief getal met dubbele precisie.) De MR verwacht een z.g.
ascii-Z string, dus met eindnul. Als we de lengte van de string als 1e byte
erv¢¢r zetten zijn 23 bytes nodig. We nemen een paar bytes extra voor ingetypte
nullen achter een decimale punt of voor extra spaties, dus 32 plaatsen op
#F59D t/m #F5BC. Hier wordt de in te typen string direkt opgeslagen. De 1e byte
van de string staat op adres #F59E. Dat adres staat in de subroutine. Als we
een ascii-string willen vertalen naar mathpack notatie moet die altijd een
eindnul hebben en op voornoemd adres staan of naar dat adres gekopi‰erd worden.
Voor het opslaan van een resultaat van een vertaling of berekening zijn 9 bytes
nodig, 1 byte voor "VALTYP" en 8 voor de mathpack notatie. Voor 2 resultaten
reserveren we ruimte op #F5BD t/m #F5C5 en #F5C6 t/m #F5CE. In de buffer zijn
nu nog de plaatsen #F5CF t/m #F65F (145 bytes) vrij. Daar kunnen we nog meer
mathpack notaties tijdelijk opslaan (of iets anders) zonder dat het ons ‚‚n
byte in het normale geheugen kost. De adressen voor de string en 2 resultaten
staan al in de "EQU" lijst van listing 1.
SUBROUTINE GEBRUIKEN (listing 2 = voorbeeld voor deling)
--------------------
Voor de uitvoering van 1 deling moeten we achtereenvolgend het volgende doen:
1. Deeltal intypen, de syntax van de ascii-string checken, vertalen naar
mathpack notatie. Checken of resultaat 'n integer is en zo ja converteren
naar dubbele precisie en die notatie opslaan.
2. Deler intypen, verder als bij punt 1. (Deeltal en deler moeten beiden de
notatie voor enkele of dubbele precisie hebben.)
3. Checken of deler NUL is, zo ja foutmelding en opnieuw intypen.
4. Resultaat van punt 2 (de deler) verplaatsen van DAC naar ARG.
5. Notatie van opgeslagen deeltal kopieren naar DAC.
6. De subroutine aanroepen om de deling uit te voeren.
7. Het resultaat opslaan om het voor een volgende rekenfunktie te gebruiken
of vertalen naar een afdrukbare string en die naar het scherm sturen.
Hoe we dit moeten doen toont listing 2.
Als listing 1 en 2 achter elkaar worden gezet en geassembleerd hebben we een
kompleet programma om een deling uit te voeren. De universele subroutine maakt
het omgaan met mathpack betrekkelijk eenvoudig. Op de abonnementdisk staan de
listings van een aantal handige subroutines die in een tekstverwerker geladen
kunnen worden. De filenamen beginnen met "MATH_"
Met de mathpack documentatie en de subroutines op de abonnement disk hoeft je
echt geen topprogrammeur te zijn om mathpack te gebruiken in je eigen
programma's. Als de benodigde data als acsii-strings beschikbaar zijn, is een
snelheid van enige honderden berekeningen per sekonde haalbaar. Niet meer
terugschrikken voor mathpack dus, gewoon gaan doen !! Zorg wel dat je een
goede debugger hebt. Zelf werk ik met MON80 van het DEVPAC pakket. Ook ik ben
veel meer tijd kwijt met debuggen dan met het schrijven van een programma, dus
verlies nooit de moed als het niet direkt lukt. Dit artikel dekt echt niet
alles voor het gebruiken van mathpackroutines. Het laat slechts zien dat het
minder moeilijk is dan het lijkt. En als je ergens echt niet uit komt... even
bellen mag, mits tussen 15.00 en 18.30 uur (0316-331824). Veel MSX plezier met
mathpack.
|
